Categoriearchief: Boek ‘Babypraat’

Informatie en acties over het boek ‘babypraat’. Het boek helpt de communicatie tussen volwassene en baby gemakkelijk te maken.

Het kiezen van een naam

Ik vond het heel bijzonder om een naam uit te kiezen voor mijn kinderen. Ik heb heel veel namenboekjes verslonden en lijstjes gemaakt, gewikt en gewogen. De namen hardop door het huis geroepen: …… Kom je éten!

Wij wilden een naam die niet te veel voorkwam en redelijk makkelijk te schrijven is. Want het is fijn om een naam te hebben die iets minder bekend is maar het is vervelend als ze je naam steeds verkeerd uitspreken of schrijven.

Ik heb zelf een unieke naam. Er zijn minder dan vijf mensen in Nederland die Eiskje heten. Ik kan me dus niet voorstellen hoe het is om zelf Saskia te heten en dan nog 3 Saskia’s te kennen. of hoe het is om Marike1 en Marieke2 genoemd te worden.

Mijn naam is ook nog eens moeilijk om te spellen. Mensen maken de volgende variaties van mijn naam: IJskje, IJske, Eyske, Eijske, Eiseke, IJfke, IJkje, Elske, Meiske (ja echt) en er zijn volgens mij nog meer varianten. Soms verandert de naam zo, dat ik niet door heb dat mensen mij bedoelen.

Het meeste vergeten ze de “j”. Dan heet ik Eiske. Ik word vaak Eiske genoemd… zowel in woord en geschrift. En dat vind ik niks. Je krijgt dan een mailtje van me terug die ik onderteken met: groet, Eiskje (met een “j”).

Gister werd ik als knuffel deskundige geïnterviewd door EditieNL. Dat was een leuk gesprek. Ik vind de band tussen knuffels en kinderen zo bijzonder. Ik volg het onderzoek hierover en ik help graag eigenaren terug te vinden. Er raken elk jaar heel wat knuffels kwijt. Grofweg 60% van de kinderen heeft een (of meer) vaste, favoriete knuffels. Dat betekent al snel dat er een half miljoen knuffels heel belangrijk zijn voor baby’s, dreumesen, peuters en kleuters.

Een half miljoen knuffels (knuffeldoekjes, lakentjes, beestjes, sokken). Minimaal. Dat er elke week tientallen worden verloren en weer gevonden is dus niet zo gek. Ik mocht in het interview vertellen waarom knuffels belangrijk zijn voor kinderen en hoe je met het verliezen van een knuffel om kunt gaan.

image

En toen… Toen stond onderaan mijn naam met fout in beeld. Eiske Clason. Gezinspedagoog. Het item was prachtig geworden, ik vond dat ik goed over kwam. Maar toch… het is Eiskje met een “j”.

En als je me Googlt als Eiske, vind je me niet. Zoek je echter naar onderzoek over knuffels of een pedagoog en knuffels of naar een knuffel deskundige. Dan kom je wel bij mij uit.

Dus kies je een naam voor je kind: vraag je af of hij makkelijk of moeilijk te schrijven is voor anderen. Is het moeilijk te onthouden, of een naam die veel voorkomt. Zorg dan dat ze later iets unieks hebben waardoor ze gevonden kunnen worden. Een unieke functie bijvoorbeeld.

Ik overweeg dan ook een titel aan mijn CV toe te voegen: Eiskje: Hoofd Knuffels, of professor knuffels. Dat kan iedereen onthouden.

Als je dan een naam hebt voor je kind, en je kind heeft een knuffel… Borduur dan snel de naam op het beestje of doekje, en maak het de NS, KLM of mensen uit de buurt makkelijker om de knuffel thuis te bezorgen.

Lees hier het stuk of bekijk het fragment

Heb jij ook een verhaal over knuffels, of met je naam? Deel het met ons!

Twitter en ik

Je hebt mensen die op Twitter zitten. En mensen die er niet op zitten. De twitteraars tweeten een keer in de zo veel tijd dat ze er mee gaan stoppen (meestal gaan ze dan op vakantie). En de mensen die niet op twitter zitten roepen een keer in de zo veel tijd dat ze “er toch wat mee moeten”.

Wat betekent twitter voor mij?

radio by phre3a

Ojee. Ja ik ben er wel verslaafd aan denk ik. Ik kijk elke dag. Ik tweet elke dag. Meerdere keren. Ik volg meer dan 2000 mensen. Meer dan 2000 mensen volgen mij. Of ze me ook lezen weet ik niet. Een gedeelte in ieder geval wel. Lees ik ze allemaal? Een gedeelte wel inderdaad.

Wat doe je dan op twitter?

Ik zoek, klets, onderzoek, leef mee, lees en verwonder me op twitter. Om grapjes, meningen, levensgebeurtenissen, nieuws en foto’s. Ik vraag advies: waar kun je lekker eten in Utrecht? Ik geef advies over waar je het beste prinsessenjurken kunt kopen. Soms verkoop ik ook mijn boek via twitter.

Ik volg instanties (die zijn meestal wel een beetje saai), bedrijven (voor de webcare), collega’s, heel veel zzp-ers en nog meer gewoon leuke mensen. Ik volg over babygebaren, en over preventieve gezondheidszorg. Maar ook over onderwijs, pedagogen en moestuinen. Soms, maar niet zo vaak, kijk ik ook samen met tweeps tv.

Waar tweet je zelf dan over?

Over van alles. Dingen die mij interesseren, of dingen waarvan ik denk dat ze de moeite waard zijn om te verspreiden. Natuurlijk tweet ik over baby’s en het gebaren met baby’s. Ik heet tenslotte @Babypraat. Sommige tweets vallen niemand op. Sommige tweets veroorzaken discussie of juist instemming. Mijn tweets over mijn babygebaren onderzoek worden heel erg goed gedeeld. Gelukkig.

Zijn er regels?

Er bestaat wel een etiquette op twitter. Hoe je tweet, dat je geen monologen houdt, dat je vermeldt van wie je een tweet overneemt. Dat je mensen bedankt voor een retweet. Dat laatste lukt me niet altijd meer zo goed. Maar ik doe mijn best. Er schijnen ook regels te zijn over waar je wel over tweet en waarover niet. Ik hou me daar niet aan.

Ik tweet niet namens mijn werkgever, dat niet. Maar wel over de onderwerpen die me bezig houden als professional. Belangrijker dan waar je over tweet, is hoe je tweet. Ik probeer altijd te onthouden dat geschreven tekst anders over kan komen dan gesproken tekst. Soms ga ik daar de mist mee in. Meestal gaat het goed.

Hoe doe je dat dan, zo veel mensen en zo veel onderwerpen.

Tja. Ik zie Twitter als een radio. Een radio die je aanzet en waar je dan een kwartier (ok, ok een uur) naar luistert. Er komen leuke liedjes langs, liedjes die je in je spotify lijst zou zetten, liedjes die je doorspoelt. En als je de twitter radio niet hebt aan staan? Dan mis je eigenlijk niks. Net zo als met de radio. “Water under de bridge“, het is weg en voorbij.

Natuurlijk kun je interessante #hashtags terug kijken, of favoriete personen even opzoeken. Maar meestal laat ik het gewoon voorbij gaan. Als iemand specifiek iets aan mij kwijt wil, zullen ze me wel een mention geven.

Maar wat heb je er dan aan?

Contacten, opdrachten voor mijn bureau voor Pedagogiek & Ontwikkeling, sparring partners. En ik krijg ook veel steun van tweeps voor mijn babygebaren onderzoek. En dat is fijn, want ik doe dat nog steeds alleen en van eigen geld en budget. Een welgemeende tweet van iemand in mijn Timeline helpt me om door te blijven gaan.

Natuurlijk is het soms niet leuk op Twitter. Boze mensen, racisme, agressie, weinig empathie. Mensen die afzeiken. Maar tot nu toe slaat de balans door naar positief. Want ik ken nergens zulke behulpzame en toegankelijke mensen als op twitter. Met humor. Ik heb leuke gesprekken via de Direct Message. Er zijn directeuren, journalisten, vakgenoten en andere mensen die even mee willen denken. Hoogleraren die zeggen; “Bel of mail me maar met je vraag”. Dat is twitter. Rangen en standen zijn er wel, maar we zijn allemaal gelijk. Als je dan iemand in het echt ontmoet, is het toch alsof je elkaar al aardig kent.

En erger je je aan iemand? Dan ontvolg je ze gewoon of spoel je hun deuntje even door.

Vond je dit leuk om te lezen? Betaal met een tweet of een like!

De afgelopen maand zijn er twee wetenschappelijke onderzoeken over gebaren met baby’s verschenen.

Het ene onderzoek bekeek of kinderen van 15 maanden gebaren leerden van video (ja) en onder welke omstandigheden dat dan was.

image

Het andere bekeek heel veel babygebaren onderzoeken en bekeek of er een effect was op taalontwikkeling (nee).

In de VS heb je veel verschillende bedrijven die babygebaren video’s verkopen. Hier in Nederland heb je vooral Lotte & Max. Er was een groep kinderen die alleen keek naar de afleveringen, een groep die samen met een ouder keek en een groep die geen video keek, maar gebaren oefende met plaatjes (samen met een ouder). Tenslotte was er een groep die helemaal geen gebaren aangeleerd kregen.

Het opvallende aan het onderzoek is dat de ouders niet tussen de tv afleveringen door mochten gebaren. De gebaren kregen dus geen betekenis buiten de oefensessies. Terwijl het gebruik in het dagelijkse leven het juist betekenisvol maakt voor kinderen èn ouders.

De conclusie van het onderzoek was dat kinderen in alle drie groepen gebaren leerden. De kinderen die samen met hun ouders keken of oefenden, leerden iets meer gebaren.

Omdat de ouders niet tussendoor met hun kinderen mochten gebaren, weten we niet of ze ook echt de gebaren begrepen, en zelfstandig konden gebruiken. Het kan zijn dat ze braaf “bal” gebaarden als ze het plaatje op tv zagen, maar niet snapten dat je dat gebaar ook kunt gebruiken voor de voetbal in de tuin.

Toch opvallend is dat kinderen in een periode van 3 weken gebaren leerden. Heb je een kind van rond de 15 maanden, dan kun je dus verwachten dat hij een of meer gebaren oppikt als jij drie weken lang dagelijks gebaart. Wat mij betreft het liefst in echte situaties, en niet (alleen) met video. Maar ook ik hou van Lotte & Max, en dit onderzoek laat zien dat heel jonge kinderen inderdaad gebaren leren van video instructie.

De meeste pedagogen adviseren om schermtijd voor kinderen onder de twee jaar streng te beperken. Ook als het om educatieve video’s gaat. Kijk voor richtlijnen eens op Ouders On line http://www.ouders.nl/artikelen/nieuwe-inzichten-over-kinderen-en-beeldschermgebruik.

Het overzicht van de vele babygebaren onderzoeken toont eigenlijk drie dingen aan:

1. Er is geen positief effect gevonden op taalontwikkeling.

2. Er is ook geen negatief effect gevonden op taalontwikkeling.

3. Vrijwel alle onderzoeken zijn slecht uitgevoerd. Ze werkten met te kleine groepen of zonder controlegroep.

Eigenlijk heeft het onderzoek vooral aangetoond dat kinderen in staar zijn om gebaren te gebruiken in de communicatie en dat dit het leren spreken niet vertraagd.

Ik vermoed dat de winst van babygebaren op andere vlakken ligt dan taalontwikkeling alleen.

De dag dat ik dit ga onderzoeken komt steeds dichterbij. Eerst schrijf ik nog een verslag van de huidige “status van babygebaren in Nederland”.

Daar heb ik nog 80 ouders voor nodig die hun ervaringen over babygebaren willen delen. Help je mee? Vraag zo veel mogelijk mensen of ze de lijst willen invullen op www.thesistools.be/s/babygebaren

Vraag het je buurman, je zus, oudcursisten, klanten en meer….

Bedankt voor al jullie hulp, samen komen we er wel!

 

 

Landal Winnaar!

Landal t Loo Stel je voor. Je volgt een account. Je twittert wat. Je doet mee aan een Retweet & Win actie. En dan ineens krijg je bericht: Je hebt gewonnen! Het overkwam mij dit voorjaar. Ik deed mee aan een van de vele acties van Bas Hoogland van Landal Greenparks. En ineens stond mijn Twitternaam (@Babypraat) tussen de winnaars.

Ik keek, denk ik, nooit eerder zo blij in de trein.

Begin oktober gingen we naar Landal ’t Loo. Ik voelde me een echte winnaar, ze legden ons zo in de watten. Terwijl het personeel niet eens weet dat je Landal winnaar bent.Goed managment levert echte klantvriendelijkheid op.

We mochten uit verschillende parken kiezen, en deze werd het omdat we van de Veluwe houden, en de kinderen graag wilden zwemmen, bowlen en midgetgolfen.

Ik hoopte op eekhoorntjes in de tuin en mooi weer. Ik kreeg het allebei 🙂

Wat me opviel aan dit park was ze heel veel activiteiten organiseerden voor kinderen, ook buiten het seizoen. Tijdens de midweek hadden ze allerlei peuteractiviteiten en in het weekend ook genoeg dingen voor grotere kinderen. Ik zag op het programma bijvoorbeeld boogschieten, tokkelen en babyzwemmen (misschien is het tijd voor babygebaren workshops op de parken?).Landal activiteiten

Mijn kinderen van 4 en 7 hadden een prachtweekend. Niet in het minst omdat het huisje groot genoeg was om opa en oma mee te nemen.

We hebben een heerlijk weekend gehad, gegeten op het terras met 23 graden, koekjes gebakken en gewandeld. Het personeel was ontzettend vriendelijk. Toen onze kinderen al heel vroeg trek hadden, vonden ze het geen enkel probleem dat we even snel patatjes halen bij de snackbar (in Bollo-doos natuurlijk) en op het terras van het restaurant op aten.

Ook het midgetgolfen, skelteren en bowlen was allemaal een succes.

Ook bleken ze een aardige selectie kinderboeken te hebben in de parkshop. Toch fijn met die leesmonsters van mij.

En nu is de grote vraag; gaan we nog een keer terug naar ’t Loo of toch naar een van die andere fijne parken van Landal? Hoe dan ook, ze zullen ons zeker weer een keer terug zien.

Bas, van harte bedankt en veel geluk bij je nieuwe bestemming in Vijlen!

vakantie Landal winnaar

Geluk

Foto door TwoBigFeet

Foto door TwoBigFeet

Op 21 september doe ik mee aan de Geluksroute in Leiden. Marike Den IJssel vertelde haar idee hierover een tijd geleden op een bijeenkomst van de Oegstgeester Civil Society Club. Haar enthousiasme is aanstekelijk en ik bleef de geluksroutes volgen.

De vraag: wat maakt je gelukkig?  vind ik lastig. Want dat wisselt, mijn gezin maakt me gelukkig, maar mijn werk ook. Reizen maakt gelukkig, maar thuis zijn ook….

Wat is Geluk?

Als kind las ik een boek waarin een jongen een wens mocht doen. Hij vond het zo moeilijk en hij zei tegen het mannetje dat hij het liefst zou willen dat hij alle mensen gelukkig kon wensen. “Maar dat kan natuurlijk niet”zuchtte hij.

Het mannetje zei; “Wacht maar even”, en verdween een hele tijd. Toen het mannetje terug kwam, vroeg de jongen hoe hij iedereen dan gelukkig had gemaakt. Het mannetje antwoordde; “Oh heel eenvoudig, ik heb de één de bus laten halen en bij de ander gezorgd dat de melk niet overkookte..”

Zo kom ik aan mijn definitie van geluk: die dingen, die momenten, die je eigenlijk niet verwacht had, maar die toch heel leuk of fijn zijn. Zoals het klavertje vier in het gras. Als je het niet ziet, mis je eigenlijk niets, maar als je hem vindt…. Geluk!

Zo zit de wereld vol met gelukjes, de zon die toch even schijnt op een regenachtige dag, dat snoepje onderin je tas als je denkt dat je niets meer hebt, je dochter die nog even terug rent, voor een extra kus. Het stoplicht net op groen als je aan komt fietsen. De vogel die op het dak fluit.

Wat een geluk..

Babygebaren horen ook in dat rijtje thuis. Je doet je kind niet tekort als je geen babygebaren aanleert. Ook zonder babygebaren heb je samen plezier, zal je kind leren praten en geniet je van het samen zijn.

Maar de gebaren van een kind, dat nog niet kan praten, dat is geluk. Een geluk dat je mee mag kijken in dat mooie baby of dreumesbrein. Een geluk dat een kind zo vertrouwd met je is, dat hij of zij dingen in gebaren wil delen, waar ze nog geen woorden voor hebben.

De poes in de tuin, de trein in een boekje. Of dat ze met een gebaar laten weten dat ook zij de vogel horen fluiten op het dak.

Foto door Pnijhuis

Foto door Pnijhuis

Wat is jouw geluk? Of weet jij welk kinderboek dit was? Vertel het me!

Kom je ook? Zondag 21 september? Ik geef  miniworkshops Babygebaren. Gratis! Er staat wel een donatiepot voor Stichting Baby Hope en ik verkoop er mijn boek.

Op 13-14 september doet de Kraal & Mineraal mee in Den Haag met de Geluksroute

 

Kraamcadeaus

Het leek even of ik “uit de baby’s” was. Het is een tijd geleden dat ik op kraamvisite ging. En ook alweer even geleden dat ik zelf beschuitjes smeerde. Maar de afgelopen maand vertrouwden verschillende vrouwen me toe dat ze zwanger zijn. Een goed moment om de leukste kraamcadeautjes op een rij te zetten.

Beschuit met muisjes

Snelle beschuit met muisjes: biscuitjes met glazuur van poedersuiker (eventueel met beetje kleurstof, maar dat hoeft niet) en muisjes. Hard laten worden. Kan 1-2 dagen van te voren klaargemaakt worden.

1. Het boek Babypraat, gebaren met je baby en dreumes.

Hoewel je meestal pas met 6 maanden of later begint met het gebaren met je baby, is dit een leuk kraamcadeau. Ouders kunnen hierin vast lezen over de mogelijkheden van hun wonderlijke baby. Vooral mijn collega’s bij de gemeente kopen dit boek graag bij me als kraamcadeau. Dank jullie wel!

Of hier op de website

2. Prentenboeken

Prentenboeken zijn leuk om te krijgen, en om te geven. Zeker als je een boek kiest met een verhaal wat je zelf raakt, of wat je vindt passen bij het nieuwe gezin. Soms zijn er boeken met de naam van de baby. Soms zijn er kinderboeken waar je zelf mee opgegroeid bent. Ook zijn boekjes met babyrijmpjes en spelletjes leuk om het geheugen van ouders op te frissen. Een ander voordeel van boeken is dat ze in vele prijsklassen te koop zijn. Van prentenboekjes van 5-6 euro tot prachtige uitgaves van enkele tientjes.

3. Maaltijden (al dan niet voor diepvries)

Ik had een kraamhulp (de beste!) die makkelijke ovenschotels voor ons maakte. Dat maakte de kraamweek zo veel meer ontspannen. Maar op twitter adviseerde Susan Aretz (van Smulpaapje) om zelf als kraamcadeau maaltijden mee te nemen. Als het het tweede of derde kindje betreft, belandt dit cadeau met stip op nummer 1.

4. Dingen met de naam er op

Spuugdoekjes, handdoeken, lakentjes, T-shirts. Eigenlijk is alles met de naam van de nieuwe baby er op een goed idee. Na maanden is het toch wennen om de naam van de baby te gebruiken. In mijn kraamweek riep ik vanuit de douche: “schat, ga jij even, volgens mij huilt de baby!”. Ook zogenaamde werktitels kosten soms weer even tijd om af te leren.

Deze naamkaboutertjes zijn erg mooi en lief.

Ook hou ik van tandendoosjes en andere bewaardoosjes met naam.

5. Echte fijne wikkeldoeken

Liefst echt mooie wikkeldekens, die eigenlijk een beetje te duur zijn om voor jezelf te kopen. Een geschikt cadeau om met meerdere mensen samen te geven. Wil een gezin inbakeren? Lees dan vooral goed de informatie op de site van Sylvie Zuidam Inbakeren. Hier vind je ook goede informatie over onrust bij baby’s. Soms is die informatie het beste kraamcadeau.

6. Ergonomische babydrager

Het ergonomisch dragen is helaas een beetje langs me heen gegaan, verder dan een doek en een niet-zo-ergonomische drager ben ik nooit gekomen. Helaas. Mijn kennis schiet dan ook een beetje te kort. Wil je een drager kopen of geven, vraag dan advies op een van de vele fora (Draagpraat op Facebook bijvoorbeeld) of aan een draagconsulent. Altijd in overleg met de ouders. Omdat de meeste van deze doeken prijzig zijn, zijn ze leuk om te krijgen, of aan mee te betalen!

babydrager

 7. Verlanglijstje

Vraag of er een verlanglijstje is, en kies daar iets leuks van. Je weet zeker dat ze blij zijn met het cadeautje en hebt ook geen twijfels over de smaak.

8. Iets met foto’s

Baby’s worden meer gefotografeerd dan ook. Geef een mapje om de foto’s in te doen en mee te nemen naar het werk (echt leuker dan van een telefoonscherm). Of geef een bon voor het afdrukken van foto’s in een album of canvas.

9. Bon voor workshop

Hoewel baby’s eigenlijk niet meer dan de aandacht van hun ouders nodig hebben, willen ouders na een tijdje vaak wat doen met hun baby. Zingen, zwemmen of babygebaren. Vaak kun je voor dit soort workshops en cursussen bonnen kopen.

10. Iets lekkers

Iets lekkers is altijd goed. Lekkere thee. Koffie. Chocola. Filet Americain. Sushi. Bel even vlak voor je gaat waar de kraamvrouw behoefte aan heeft.

11. Boodschappen

Als je toch belt, vraag dan even of je nog boodschappen mee kunt nemen. Een pak melk, een pak kraamverband. Kattenvoer of een half bruin. Een betere of mooiere voedings-BH. Dat zijn de attente dingen waar kersverse ouders soms echt om verlegen zitten.

 

Liever niet:

Knuffels. Heel leuk, heel lief. Maar voor ze drie zijn hebben kinderen een hele dierentuin. En kijken ze naar de helft van de kraamcadeautjes knuffels niet meer om.

Kleding. Alleen als je de smaak van de ouders goed kent is dit een goed idee. Denk goed na over de maat die je geeft en welk jaargetijde het dan is. Beperk je anders tot een cadeaubon. HEMA, H&M of Prenatal werken meestal prima.

Let op met

Crèmes of geurtjes voor moeder. Het is altijd een goed idee om de kersverse moeder even te verwennen. Maar geurtjes en cremetjes zijn erg persoonlijk, maar misschien kun je tijdens de zwangerschap vast uitvissen waar ze van houdt. Ik vond zelf een fijne handcreme uit een pompje een uitkomst, je wast je handen in het begin zo vaak. Een bon voor de schoonheidsspecialist inclusief oppas is misschien ook een goed idee.

Wel doen:

Ouders attenderen op Stichting Baby Hope. Alle materialen die ze na de kraamweek niet meer nodig hebben worden door hen ingezameld en krijgen een goede bestemming. Misschien help je ze wel door het voor ze mee te nemen.

Als je je thuis voelt; even de afwas doen, of wat was weg vouwen. Zelf koffie of thee zetten. En maximaal een uurtje blijven tenzij de kraamvrouw duidelijk laat merken dat ze je vroege vertrek heel ongezellig vindt.

En wat vind jij heel leuk om te geven of krijgen? Vertel her hieronder! Hierboven staan veel suggesties die wat duurder zijn, en daardoor meer geschikt om met een groepje te geven. Daarom zijn boeken zo leuk… te koop in elke prijsklasse! Wat zijn jouw tips voor kraamcadeautjes onder de 10 euro.