Deze week was ik op verschillende plekken met verhalen. Een restaurant waar het terras midden in de moestuin stond. Verse courgettes, tomaten, kolen en bramen illustreerden het menu. Eieren van de boer 800 meter verder op. Het was mooi bedacht en een leuk concept.

Maar gister, gister was ik in een kroeg zònder concept. Een kroeg zo oud dat het een wonder is dat hij door de controles heen komt. Hij was oud, bruin, rook naar eeuwen rook en bier. De sfeer was relaxt en de bediening sympathiek. Op een bankje buiten keek ik naar voorbijtrekkende toeristen, een enkele student, gezinnen, Amsterdammers.

En binnen? Binnen hingen verhalen. Niet gerestyled. Niet uit een concept. Versierd met bordjes, aanwijzingen, foto’s en veel opgezette dieren. Zo’n plek waar je graag even in een tijdmachine zou willen stappen. Terug naar 1626 toen ze net opengingen. De tijd van Rembrandt en Vondel. De VOC bestond nog maar net. De zeeën lagen open.

Maar ook de tijd van de Pest. Durfden mensen toen nog naar de kroeg? Het was ook een tijd van oorlogen met de Engelsen. Grote zeeslagen. Gevolgd door de Franse tijd. Stonden Napoleons soldaten ook hier aan de toog? Of was dat strikt gescheiden?
In de 19e eeuw groeide Amsterdam snel. Deze kroeg ligt tussen statige grachtenpanden, maar de Jordaan ligt om de hoek. Kwamen de fabrieksarbeiders hier? Of waren het toch de heren die hier jenever kwamen drinken?

Ik ben geen kenner, maar op het oog ook zijn de meeste herinneringen in de kroeg uit de 19e en 20ste eeuw. Een portret van Koningin Juliana en Prins Bernard. Wie hing het op? En wanneer? Een bakelieten telefoon. Een opgezet aapje (te eng om een foto van te maken). Een bruid en een bruidegom everzwijn. Tot wanneer waren die nog te vinden in de bossen rond Amsterdam?

Een bordje zegt: “Nicht rauchen”. Blijkbaar was er eerder een rookverbod. In de jaren veertig? Ook wordt er gewaarschuwd voor overmatig drank- en taalgebruik. Dat past dan wel weer bij mijn eigen opvoedkundige inslag.

Dat er ook een helende werking van de kroeg uitging, misschien door drank of de geboden ontspanning, is te zien aan het bord “patiënten” wat mensen richting het poolbiljart stuurt. En geheeld voel ik me, door deze kroeg-met-geschiedenis. Nieuwsgierig naar wat een geschiedschrijver er van zou maken.

Meer over de oude bruine kroegen van Amsterdam?
Café Brandon
Luister naar de eigenaar
Geschiedenis van bruine kroegen