Ik vond het heel bijzonder om een naam uit te kiezen voor mijn kinderen. Ik heb heel veel namenboekjes verslonden en lijstjes gemaakt, gewikt en gewogen. De namen hardop door het huis geroepen: …… Kom je éten!
Wij wilden een naam die niet te veel voorkwam en redelijk makkelijk te schrijven is. Want het is fijn om een naam te hebben die iets minder bekend is maar het is vervelend als ze je naam steeds verkeerd uitspreken of schrijven.
Ik heb zelf een unieke naam. Er zijn minder dan vijf mensen in Nederland die Eiskje heten. Ik kan me dus niet voorstellen hoe het is om zelf Saskia te heten en dan nog 3 Saskia’s te kennen. of hoe het is om Marike1 en Marieke2 genoemd te worden.
Mijn naam is ook nog eens moeilijk om te spellen. Mensen maken de volgende variaties van mijn naam: IJskje, IJske, Eyske, Eijske, Eiseke, IJfke, IJkje, Elske, Meiske (ja echt) en er zijn volgens mij nog meer varianten. Soms verandert de naam zo, dat ik niet door heb dat mensen mij bedoelen.
Het meeste vergeten ze de “j”. Dan heet ik Eiske. Ik word vaak Eiske genoemd… zowel in woord en geschrift. En dat vind ik niks. Je krijgt dan een mailtje van me terug die ik onderteken met: groet, Eiskje (met een “j”).
Gister werd ik als knuffel deskundige geïnterviewd door EditieNL. Dat was een leuk gesprek. Ik vind de band tussen knuffels en kinderen zo bijzonder. Ik volg het onderzoek hierover en ik help graag eigenaren terug te vinden. Er raken elk jaar heel wat knuffels kwijt. Grofweg 60% van de kinderen heeft een (of meer) vaste, favoriete knuffels. Dat betekent al snel dat er een half miljoen knuffels heel belangrijk zijn voor baby’s, dreumesen, peuters en kleuters.
Een half miljoen knuffels (knuffeldoekjes, lakentjes, beestjes, sokken). Minimaal. Dat er elke week tientallen worden verloren en weer gevonden is dus niet zo gek. Ik mocht in het interview vertellen waarom knuffels belangrijk zijn voor kinderen en hoe je met het verliezen van een knuffel om kunt gaan.
En toen… Toen stond onderaan mijn naam met fout in beeld. Eiske Clason. Gezinspedagoog. Het item was prachtig geworden, ik vond dat ik goed over kwam. Maar toch… het is Eiskje met een “j”.
En als je me Googlt als Eiske, vind je me niet. Zoek je echter naar onderzoek over knuffels of een pedagoog en knuffels of naar een knuffel deskundige. Dan kom je wel bij mij uit.
Dus kies je een naam voor je kind: vraag je af of hij makkelijk of moeilijk te schrijven is voor anderen. Is het moeilijk te onthouden, of een naam die veel voorkomt. Zorg dan dat ze later iets unieks hebben waardoor ze gevonden kunnen worden. Een unieke functie bijvoorbeeld.
Ik overweeg dan ook een titel aan mijn CV toe te voegen: Eiskje: Hoofd Knuffels, of professor knuffels. Dat kan iedereen onthouden.
Als je dan een naam hebt voor je kind, en je kind heeft een knuffel… Borduur dan snel de naam op het beestje of doekje, en maak het de NS, KLM of mensen uit de buurt makkelijker om de knuffel thuis te bezorgen.
Lees hier het stuk of bekijk het fragment
Heb jij ook een verhaal over knuffels, of met je naam? Deel het met ons!
